مصرف قرص زنجبیل ومیگان به عنوان یک عامل ضد دیابت نیز شناخته شده است زیرا مطالعات متعددی بر روی انسان و حیوان نشان داده است که باعث کاهش سطح گلوکز خون و هموگلوبین A1c می شود.
تا حدودی موثر هستند اما عوارض جانبی نامطلوب ایجاد می کنند و همچنین گران هستند. بنابراین، یک روش درمانی ایمن، موثر و ارزان همیشه برای کنترل شروع پیشرفت بیماری ها مورد نیاز است.
قرص زنجبیل و ترکیبات آن پتانسیل مهار تعدادی از ژن‌های مرتبط با بیماری TGF-β، COX2، TNF-α، INF-γ، BCl2 را دارند. بنابراین، قرص زنجبیل و ترکیب فعال آن به‌عنوان عوامل درمانی جدید توصیه می‌شوند اما مطالعات تأییدی بیشتر، به‌ویژه در سطح آزمایش‌های بالینی انسانی، همچنان مورد نیاز است.
فاکتور نکروز تومور (TNF)-α، سیکلواکسیژناز (COX) -2 ، لنفوم سلول B (Bcl2Survivin، فاکتور رشد اندوتلیال عروقی، ژن‌ها و سرکوب فاکتور رونویسی هسته‌ای (NF)-kB، مبدل سیگنال و فعال‌کننده رونویسی (STAT)-3، و فعالیت‌های Akt در انواع مختلف سلول‌های سرطانی.
استفاده از داروهای “طبیعی” یا جایگزین در چند سال اخیر به طور قابل توجهی افزایش یافته است. بیشتر و بیشتر افراد مسن به عنوان مثال، افرادی که رشد می کنند.
از مکمل های غذایی مکمل و جایگزین و داروهای گیاهی بدون توصیه پزشک استفاده می کنند با این فرض که این مواد اثر مفیدی خواهند داشت ( کوهن، اک، و پان 2002 ).
با این حال، ممکن است این یک عمل ایمن یا قابل توصیه نباشد. به عنوان مثال، حداقل یک بررسی اخیر مشکل قابل توجهی را در تداخلات دارویی گیاهی داروهای شیمیایی در بیماران سرطانی نشان داد و به ویژه، حداقل نیمی از داروهای گیاهی مصرف شده توسط این بیماران فاقد داده های تحقیقاتی مستند کننده تداخلات بالقوه آنها بود.
متأسفانه، مقدار زیادی از اطلاعات در مورد اثربخشی و ایمنی این درمان ها از روایت های حکایتی یا تاریخی به دست آمده است، و بسیاری از اطلاعات ارائه شده به طور کلی گمراه کننده هستند و حتی ممکن است مضر باشند ( ارنست و اشمیت 2002 ).
قرص زنجبیل ( Zingiber officinale Roscoe، Zingiberaceae) یکی از رایج ترین چاشنی های رژیمی مصرفی در جهان است ( Surh et al. 1999 ). اولئورزین (یعنی رزین روغنی) از ریزوم (یعنی ریشه) قرص زنجبیل حاوی بسیاری از اجزای فعال زیستی است.
